نمایشگاه مجسمه های مژگان خسروی

یادداشت مژگان خسروی درباره نمایشگاه: من يک زن هستم ......باتمام احساسات خالص زنانه ..... مجسمه هاي من نيز زن هستند ..زناني بدون چهره امالبريز ازعشق ،محبت ،عاطفه وخلوص که گاه درحدفرشته شدن معصوم ميشوند... ....شعري ديدم ازبانوشادروان سيمين بهبهاني که عجيب وصف الحال کارهاي من بود وبراي من عجيب جالب بود که او درقالب شعر بيان احساس نموده بود ومن درقالب مجسمه .... زني را مي شناسم من که شوق بال وپردارد ولي ازبس که پرشوراست دوصدبيم سفردارد زني را مي شناسم من. که دريک گوشه خانه ميان شستن وپختن. درون آشپزخانه سرود عشق مي خواند زني آبستن درداست زني نوزادغم دارد زني مي گريد وگويد به سينه شيرکم دارد زني باتارتنهايي لباس تورميبافد زني درکنج تاريکي نمازنورمي خواند زني خوکرده بازنجير زني مانوس بازندان تمام سهم او اين است نگاه سرد زندانبان ..... زني را مي شناسم من .......

بجز شنبه ها 15 تا 19