نمایشگاه برج و تمرین برای باز تولید شکست

این نمایشگاه مجموعه‏ای از آثار حجم و طراحی است که با ایده بازتولید برج بابل به عنوان نمادی از اتوپیای شکست خورده شکل گرفته است.

این اثر ترکیبی از شیشه، کتاب، سنگ، تخته، چراغ و... است. در فضای اصلی گالری آران نیز یک حجم بزرگ با عنوان برج قرار داده شده است. یک سازه کشویی که از چوب، فلز، برزنت و قیر ساخته شده و با حروف الفبای سربی روی آن دیده می‌شود. در ‌‌نهایت در بخش دیگر این نمایشگاه نیز حجم‏‌ها و طراحی‏های دیگر ی در همین فضا به نمایش درآمده است.

فضای گالری آران برای این نمایشگاه به چهار بخش مختلف تقسیم شده است. در یکی از اتاق‎های کوچک گالری مجموعه‌‏ای از طراحی‏‌های مداد روی مقوا و دستنوشته‎‌ها به نمایش گذاشته شده است و در اتاق دیگر اینستالیشن صخره ۱۸۱ در معرض دید بازدیدکنندگان قرار گرفت است.

همه روزه بجز جمعه ها از ساعت 16 الی 20 امکان بازدید وجود دارد.

سارنگ خود در استیتمنت نمایشگاهش نوشته است: "برج بابل" داستانی است در کتاب عهد عتیق، درباره مردمی که به یک زبان سخن می‌گفتند و می‌خواستند شهری بسازند تا بر روی زمین پراکنده نشوند و برجی، که سرش به آسمان برسد. اما زبانشان از سوی خداوند "مشوش" می‌شود و ناتوان از فهمیدن سخن یکدیگر، از ساختن باز می‌مانند و بر روی زمین پراکنده می‌شوند. تفاوت اصلی این داستان، که شرح پروژهای اتوپیایی است، با دیگر داستانهایی که به توصیف آرمانشهر‌ها می‌پردازند در این است که توصیف "شکست" است. شاید مهم‌ترین تشابه تمامی پروژه.‌های اتوپیایی، شکستپذیر بودنشان است، پروژه‌ها و ایدههایی آرمانی که می‌خواهند آرمانشهر‌ها را بسازند، اما همیشه در رابطهای تنگاتنگ با شکست معنا می‌یابند و هرچه آرمانی‌تر باشند احتمال شکستشان بیشتر می‌شود. "