قله پازن پیر کهکیلویه و بویر احمد

سراسر جناح های غربی قله توسط دیواره های صخره ای و سنگلی پوشیده شده و خط الرأس شمالی آن به قلل نول و گردنه دنگزلو و از جنوب به دشت بزرگ گرگی و جاده پادنا می رسد.

مسیر صعود به قله بهترین زمان برای صعود به قله پازن پیر اوایل تیر ماه می باشد. مسیر دشت گرگی به دلیل ریزش های متوالی بهمن به هیچ وجه برای صعود زمستانی مناسب به نظر نمی رسد. برای این منظور مسیر صعود از طریق دشت کِروخدا و گردنه دشت گرگی از طریق یال غربی مناسب تر می باشد.

: از جمله ساده ترین و سهل الوصول ترین مسیرهای دستیابی، آبادی کوچکی به نام کاکان در سر راه شیراز می باشد. از کاکان مسیری توأم با اُفت و خیزهای فراوان را پشت سرگذارده، توسط وسیله نقلیه خود را به جناح جنوبی قله می رسانیم. دو یال اصلی جنوبی پازن پیر هر یک در دو جهت متفاوت از قله آن منشعب می شوند و در میان خود دشتی وسیع را تشکیل می دهند. این دشت در انتها کمی پرشیب است و لکه برف بزرگی در میان آن ندیده می شود. در زیر این دشت که گرگی نامیده می شود از وسیله نقلیه پیاده شده (1)، به سمت مرکز دشت کمی به سمت یال شرقی تر ارتفاع می گیریم (2). جویبار کوچکی به شکل رودخانه از برفچال به سوی دشت سرازیر گردیده است. هوای سرد و صاف و آبی یک دستی را پیش رو داریم. بر ارتفاع افزوده می شود. راه به صورت تراورس یالچه های خط الرأس شرقی بالا و پایین می رود بالاخره بر بالای برفچال رسیده مسیر را به سمت چپ مایل شده (3) و از شیب تندی به قله 4280 متری پازن پیر صعود می کنیم. دیدار کیلومترها قلل برج مانند دنا در شمال و سوزنی رُنج در جنوب از دیدنی های فراز پازن پیر به حساب می آید.