غار گل زرد

دهانه غار بسيار تنگ است كه ابتداي آن را بايد با حالت سينه خيز و 10 متر حركت پا مرغي طي كرد. مسير غار گل زرد مشخص است و نيازي به نخ كشي يا نشانه گذاري در آن نيست. البته در طول مسير شكاف ها و آبرو هاي كوچكي وجود دارد كه بايد از ورود به آنها خودداري كرد و احتياط لازم را نمود. غار بسيار زيباست و با وجود حوضچه هاي كوچك و بزرگ (كه بعضا تا 4 متر عمق دارند) و جويبارهاي زير زميني و سازندهاي آهكي بسيار متنوع، فضايي دلفريب و رويايي ايجاد كرده است.رفت و برگشت تا انتهاي غار حدود 3 ساعت طول مي كشد.

در ابتدا باید از دهانه ای تنگ به صورت سینه خیز عبور کرد تا به دهلیزی رسید که می توان در آن ایستاد و شروع به گذر از دهلیزهای زیبا و باریک غار کرد، کم کم صدای آب به گوش می رسد و با کمی پیشروی به رودخانه ی کف غار که به جوبی کم عمق میماند می رسیم و همراه آب راه خود را برای دیدن حوضچه های عمیق ادامه می دهیم، در اینجاست که به حوضچه ای می رسیم که می توان باتراورس دیواره ی مجاورش آن را پشت سرش گذاشت، البته آگر کسی خواهان این تراورس نبود می تواند با قبول خیس شدن از حوضچه بگذرد، در ادامه ی مسیر به دو راهی می رسیم که با پیش روی اندکی در هر کدام از آنها به انتهایی برای غار گل زرد می رسیم.

این غار آبی دارای استلاگتید و استلاگمیت های زیبای فراوان همراه با حوضچه های عمیقی است که از جریان آب کف غار پدید آمده اند. در جریان نوردیدن این غار آبی، آب در مسیر باعث خیسی نشده و به راحتی می توان از کفش کوه استفاده کرد بدونه آنکه نگران نفوذ آب به درون آن باشیم. داشتن کلاه ایمنی به علت تنگی مسیر و زائده های تیز در سقف و استلاگمیت های موجود در راه کمک زیادی به راحتی، بی دردی و آرامش پیمایش می کند. اين غار نخستين بار در سال 1358 کشف شد اما مطالعات تکميلي براي شناخت بيشتر آن همچنان ادامه دارد.

فصل بازديد از این غار معمولا از خرداد تا شهريور است و در غير از اين محدوده زماني، دهانه غار به دليل جاري شدن سيلاب ها بسته مي شود

بیابیان های ایران