غار بوف

با توجه به شرایط خاص جغرافیایی، این منطقه بارها مورد توجه باستان شناسان قرار گرفته است. این محوطه در میان یک گذرگاه استراتژیک که دشت رستم 1 و 2 را به هم متصل می کند، قرار گرفته است.

تاریخچه تحقیقات دانشمندان از این غار به اواسط قرن نوزدهم بر می‌گردد. باستان شناسانی نظیر (بارون بود)، (هرتز فیلد)، (سر اولر اشتاین)، و گیرشمن بتدریج از منطقه دیدن کرده اند و گزارش هایی تهیه کرده اند.

این غار با مساحت 88 متر مربع دارای دهانه به سمت شمال و شمال غرب است. غار بوف دارای 4 لایه ی اصلی است که به تدریج قطر لایه ها از سطح به عمق ضخامت بیشتری می یابد. این چهار لایه به دو دوره ی هولوسن و پلیوستوسن تقسیم گردیده است. نهشته های دوره ی هولوسن دارای ضخامتی به عمق 80 سانتی متر و پلیوستوسن به ضخامت 130 سانتی متر است که کاوش به جز بخش کوچکی در انتهای غار، به سنگ بستر نرسیده است.

غار بوف در سمت دامنه شمالی کوهستان زرد با شیب دامنه 30 درجه در فاصله 150 متری از رودخانه فصلی سولک قرار دارد.

این غار به واسطه اینکه در هنگام بررسی یک بوف در آن می زیست، غار بوف نامیده شد.

5 نمونه نتایج تاریخ نگاری حاصل از آزمایش کربن 14 نشان می دهد که قدیمی ترین دوره ی استقراری در غار به زمانی حدود 36 هزار سال پیش باز می گردد.

کویر ها و بیابان های ایران غار های ایران همگردی