عصار خانه حاج حسین صالحی

آثار به جا مانده از حيات اجتماعي در نقاط مختلف ايران، نشان از تاريخي پويا و مردمان سختكوش اين مرز و بوم داشته است. از مهمترين بناهايي كه نقشي اقتصادي- صنعتي در زماني نچندان دور داشته عصارخانه ها (كارخانه هاي روغن گيري) مي باشند. كارخانه هايي پيشرفته، كوچك با ساختار هاي پيچيده كه مويد ويژگي هاي اقتصادي ـ كشاورزي و صنعتي بوده و از طرفي داراي ساختار معماري جالب و در خور توجه بوده اند، غالب بناها امروزه به جهت اينكه كاربري خود را دست داده اند، متروك شده و در حال ويراني و فراموشي مي باشند و امروزه مي توان با حفظ و احياء اينگونه بناها هويت هاي فرهنگي- محلي را حفظ نمود و نيز در جذب گردشگر كوشش نمود. عصارخانه صالحي در شهر فرخشهر از توابع شهركرد مركز استان چهارمحال و بختياري، نمونه اي است كه علي رغم منسوخ شدن شيوه هاي قديمي روغن گيري، در همان شكل و فضا با وسايل برقي و جديد به انجام عمل و روغن گيري مي پردازد، بنايي كه هم به جهت معماري و هم به جهت موقعيت جغرافيايي و قابل توجه است. از آنجا كه چنين موضوعاتي كمتر مورد توجه بوده است، بخشي از اين تحقيق با بررسي ميداني صورت گرفته است. ارزيابي و تحليل عصارخانه ها و مخصوصا عصارخانه فرخشهر، مي تواند بخشهايي از تاريخ اجتماعي و حتي اقتصادي ايران را روشن سازد