سقاخانه معجز

ديوار بنايي که جلوي طاقچه آن پنجره کوچک هلالي شکلي مشرف به کوچه قرار گرفته است، مکان اين سقاخانه است و تکه پارچه هاي سبز و مشکي بر ميله هاي پنجره آن بسته شده است.

نقل است که در اواخر دوران قاجار در اين محله اردبيل که در آن زمان در حاشيه شهر قرار داشت مرد فقيري به نام فتح الله ساکن بود که از محل کرايه تنها سرمايه خود يعني يک اسب سفيد، معاش خانواده را تامين مي کرد. در آن زمان که خودرو در اکثر نقاط ايران وجود نداشت چهارپايان ارزش بسياري در حمل و نقل داشتند و حکومت وقت که اسب و قاطر به تعداد کافي براي نقل و انتقالات نظامي نداشت، دستور به جمع آوري چهارپايان مردم داده بود. به نوشته منابع تاريخي روز هشتم شوال سال 1340 قمري يکي از ماموران نظميه حکومت وقت به نام " رحمت الله " با اطلاعي که از وجود اسب در اين خانه داشت به درب منزل مراجعه و اسب را طلب مي کند. شادروان بابا صفري در کتاب " اردبيل در گذرگاه تاريخ " مي نويسد: زن خانواده با بيان وضعيت نابسامان مالي خودشان و اينکه اسب تنها وسيله کسب معاش آنان است با سوگند به حضرت عباس (ع) از مامور مي خواهد از تصميم خود منصرف شود. اما رحمت الله با توسل به زور و با بي اعتنايي به اين سوگند اسب را از طويله بيرون کشيده و سوار بر آن راه نظميه را در پيش مي گيرد. او که هنوز حدود 300 متر از منزل دور نشده بود، ناگهان از اسب به پايين افتاده و در حاليکه چهره اش تيره شده بود، نقش بر زمين مي شود. اسب بلافاصله به منزل بر مي گردد و عده اي از ساکنان محله که ناظر ماجرا بوده اند به حيرت مي افتند و آن را غضب حضرت ابوالفضل العباس (ع) نسبت به مامور حکومت مستبد مي دانند. خبر واقعه که در ميان مردم به " پيليسين قرالماسي " يعني سياه شدن پليس مصطلح است در اندک زماني در شهر مي پيچد و مردم با حضور در محل ، پارچه سبز رنگي بر پيشاني اسب مي بندند و رحمت الله را که بر اثر اين واقعه جان خود را از دست داده بود، لعنت الله لقب مي دهند. پيرمردي از ساکنان محله معجز مي گويد: منزل اين خانواده و نيز مکان افتادن مامور نظميه از اسب از آن هنگام تاکنون به مکانهاي مقدسي براي مردم تبديل شده اند. وي افزود: در اغلب روزها در اين مکانها مردم براي برآورده شدن حاجات خود نذر و نياز کرده و مجالس مرثيه سرايي و روضه خواني برپا مي کنند.