حمام درب امامزاده شهرکرد

این گرمابه که ساختمان وپایه اولیه ی آن ازدوران اتابکان حکایت می کند دردوره صفویه ونادرشاه و زندیه تجدیدبنا وتعمیر گردید.ساختمان این گرمابه دارای یک فضای وسیع بیرونی به نام رختکن است که برزیر سقف ضربی وبرروی هشت پایه ستون سنگی قرارگرفته واز کف زمین که دروسط صحن حوض هشت ضلعی راتعبیه نموده اند 70 سانتیمتر بالاتر است وبوسیله دهلیز منحنی به طرف تطهیر خانه وگرمخانه وارد می شود. گرمخانه آن دارای صحن وسیع است که آن نیز با استوار بودن چهارپایه ستون سنگی برزیرسقف سرتاسر ضربی که بوسیله شیشه های کوچک محدب نور آن تامین می گردد.درطرفین خزینه بزرگ که بوسیله چهار پله ی سنگی بالا می رود دوخلوت زیبا ومربعی وجوددارد که جایگاه اعیان واشراف درفصل تابستان بوده است.عموم این گونه گرمابه ها دارای دیگ مسین مدور است که درگوشه ای از کف خزینه قرار گرفته وبوسیله آتشی که در گلخانه(گلخن) روشن است گرم می شود.

درزمان ناصرالدین شاه قاجار خرابی بسیاری به این بنا وارد شد که باکمک اهالی تعمیر ودر جنب آن گرمابه کوچکی نیز احداث گردید .درسمت شرقی گرمابه فضای وسیعی است که حکم میدانی رادارد ودر سمت جنوب شرقی فضای وسیع سرپوشیده ای است که درآن آثار خرابه ی عصاری قدیم باقی مانده واینک مخزن سوخت محسوب می گردد.

گلخن ، چاه ومنبع آب گرمابه درخارج ودر جنوب غربی آن واقع شده ودرقدیم بوسیله دلوهای بزرگ وچرخ های چوبی توسط پاکشیده می شده وسوخت آن از نوعی خار ، علوفه وفضولات چهارپایان بوده است .اطراف این گرمابه فضای بازی است که می توان عبورومرور کرد .ساختمان غربی وجنوبی این گرمابه همان مصالح قدیمی وسنگ های طبیعی است وتصرفاتی دراین قسمت به عمل نیامده است.