تنگه بانویزه ایلام

تنگه ها و شیارهای فرسایشی از منابع عمده و ژئوتوریسمی در استان ایلام محسوب می شوند. داخل آن روخانه ای جاری است که حداکثر آب آن در زمستان و بهار و حداقل آن در تابستان است. این تنگه ها بیشتر در سازند آسماری دوره الیگو میوسن تشکیل شده اند. علت اصلی پیدایش آنها فعالیتهای تکتونیکی، فرسایش و عمل انحلال است. جنس سنگهای مسیر تنگه از آهک با ترکیبات کربنات کلسیم است. این سنگ ها به سازند آهکی آسماری تعلق دارند.

عملکرد پدیده فرسایش به ویژه انحلال، وضعیت توپوگرافی خاص، اختلاف ارتفاع و شیب تند بخش های بالا و پایین دست در کنار سایر عوامل طبیعی از جمله بارش و پوشش گیاهی متنوع دست به دست هم داده اند تا این اثر طبیعی شکل گیرد. فعالیتهای هیدرولوژی و ژئوهیدرولوژی و عملکرد آبهای سطحی و زیرزمینی در قالب انحلال این درز و شکاف را عمق بخشیده اند و طی سالیان طولانی آنرا به شکل یک اثر کم نظیر طبیعی درآورده اند. تنگ بانویزه اثر طبیعی زیبایی است که به علت ویژگیهای خود به غنای طبیعتگردی و ژئو توریسم استان ایلام افزوده است. علاوه بر ویژگیهای ذاتی زمین شناسی و هندسی ارتفاعات مشرف بر آن، وجود قسمت های کوهپایه ای و دامنه ای، توپوگرافی شیب های تند و ملایم مناطق اطراف، وضعیت دیدنی صخره ها، وجود چشمه ها و... باعث شده اند تا چشم اندازی بدیع و چشم نواز در این خطه از ایران شکل گیرد.

بان ویزه، روستایی از توابع بخش چوار شهرستان ایلام در استان ایلام است. این روستا در دهستان ارکوازی قرار داشته و براساس سرشماری سال ۱۳۸۵جمعیت آن ۲۰۱ نفر (۴۹خانوار) بوده است. دستری به تنگ بانویزه از طریق جاده ارتباطی شهرستان ایلام به مهران، جاده فرعی روستای بانویزه میسر است. در انتهای شایسته است از آقای محمد ناصرمنش جهت معرفی و ارسال تصاویر از این منطقه قدردانی گردد.