امامزاده شجاع الدین (ع )

کل مجموعه امامزاده شجاع الدین (ع)، عبارت است از یک نماد به شکل امامزاده که در حیاط قرار گرفته، یک ساختمان کوچک برای سرویس بهداشتی، یک اتاق کوچک و در کنار آن اتاقی دیگر به شکل مربع که مقبره امامزاده شجاع‌الدین را در بر گرفته و در واقع این قسمت چشم ساختمان امامزاده محسوب می‌شود.

ضریح امامزاده مکعب مربعی است که از کف زمین تا نیمه آن را ورق‌های آهنی پوشانده و از آنجا تا بالا هم وجوه مکعب، با میله‌های آهنی عمود بر هم، مشبک شده‌اند.

پشت ساختمان امامزاده، قسمتی برای توقف خودروها مشخص شده و از آن نقطه تا رسیدن به ورودی ساختمان، زمین پوشیده از سنگ‌های تیز و نه چندان درشت است. دور تا دور ساختمان، دیوارکشی و حفاظ‌بندی شده و قسمتی از آن برای ورود و خروج گشوده است و در واقع ساختمان درب یا سردرب هم ندارد. هنگام داخل شدن از ورودی آن، روی دیوار بیرونی یک «یا زهرا» و یک «یا حسین مظلوم» نقش بسته است و شاید چند پیرمرد زیر سایه درخت مشغول گپ‌وگفت و چندتایی هم جوان در حال خواندن قرآن یا نماز زیارت در داخل امامزاده باشند.

از محلی در 30 کیلومتری شهر قزوین که در آنجا تابلوی روی جاده اصلی، مسیر را نشان می‌دهد تا خود ساختمان امامزاده، خاکی است. این منطقه به سبب دوری از روستا تقریباً خالی از سکنه است و جز چند ساختمان غیرمسکونی و دار و درخت چیز دیگری ندارد و همین موضوع هم علتی برای خلوتی همیشگی امامزاده شده است.