امامزاده سید بهلول خوی

امامزاده سيد بهلول در سده چهارم هجري براي دوری جستن از دربار حاکمه وقت و نشر احکام و شریعت اسلامی به شهر خوي آمده و در اين منطقه اقامت گزيده است. قاضي وقت خوي كه وابسته به دستگاه خلافت بود با سيد بهلول و برادران و نزديكانش رو به مخالفت گذاشته و با دسيسه‌اي سيد بهلول را با ضربات تبر به شهادت رسانده، و پیکر مطهرش را پشت ديوار‌هاي شهر و در گندم زاري كه اكنون در محلۀ امامزاده قرار گرفته، دفن مي نمايد. پس از گذشت ساليان دراز كشاورزي كه مشغول آبياري گندم زار بود متوجه مي‌شود كه آب به بخشي از زميني كه هم سطح نقاط ديگر است نمي‌رسد. اين موضوع مايه شگفتي وي شده، موضوع را با چند نفر از عقلاي زمان در ميان مي‌گذارد. از اين كه داستان شهادت سيد بهلول و دفن شدنش در زميني در بيرون از شهر سينه به سينه به زمان آنها رسيده بود لذا اقدام به كندن زمين مزبور نموده و با جنازه‌اي روبرو مي شوند كه خون تازه، سر ومحاسنش را سرخ نموده و تنها كفنش كمي رو به زردي گذارده و گويي تازه دفن شده است. سنگي را بر روي مزارش كه به سبب شكستگي بيشتر نوشته هايش از بين رفته بود مشاهده مي‌كنند كه روي آن تنها اين جملات ديده مي‌شد « يا مونس الوحيد هذا مرقد المرحوم السيد بهلول طيّب اله مثواه في ... » و مزارهاي ديگر در كنار آن كشف مي‌گردد كه به علت شهادت سيد بهلول و قرب و منزلتي كه شهيد در جامعه اسلامي دارد زيارتگاه به نام اين بزرگوار ناميده مي‌شود.