امامزاده خضر همدان

امامزاده خضر همدان از بناهای شاخص دوره سلجوقیان است.

بنای امامزاده امامزاده خضر همدان به شکل مربع بوده و از نظر ظاهر شبیه گنبد علویان است اما تزئینات به کار رفته در گنبد را ندارد. محراب امامزاده از نظر گچبری از آثار نفیس هنری است و از 4 مستطیل تو در تو به فاصله تقریبی 20 سانتی‌متر تشکیل شده و فاصله مستطیل‌ها با گل‌های بالارونده پیچ در پیچ پر شده است. در میان گل‌ها، آیات قرآنی به خط کوفی تزئینی گچبری شده‌اند. در حاشیه‌های محراب در فاصله مستطیل‌ها سوره مباركه حمد گچبری شده است. این محراب زیبا در اثر ناآگاهی سال‌ها به عنوان محل پخت آش‌های نذری همچون اجاق آشپزی مورد استفاده مردم بوده و همین امر سبب شده بود که محراب کاملاً سیاه و دودزده شود. دو ردیف كتیبه گچبری در چهار طرف دیوارهای داخلی از بالای محراب زینت‌بخش دیوارها است. در ردیف بالایی اشعاری از شاهنامه فردوسی به خط كوفی تزئینی گچبری شده است. این موضوع یعنی مسطور داشتن اشعار فارسی به خط كوفی در قرن هفتم و هشتم هجری قمری تاكنون در هیچ بنای قدیمی دیده نشده و منحصر به بقعه خضر است. در ردیف پایین اشعار نیز آیاتی از قرآن مجید با همان خط دیده می‌شود. فضای داخل بقعه نیز مربع شکل است و طول هر ضلع آن 4/5 متر و ارتفاع آن در حدود 6 متر می‌باشد و بر فراز آن گنبد قرار دارد. مصالح به كار رفته در ساخت این بنا آجر با ملات ساروج است و سطوح داخلی كاملاً با گچ سفیدكاری شده است.

خاقانی از این جاذبه در شعر خود نام برده است.

متاسفانه با وجود آن که این بنا از قدمت زیادی برخوردار است و بیرون از شهر واقع شده، سال‌ها مورد بی‌توجهی قرار گرفته و همین امر باعث شده بخش هایی از آن آسیب های جبران ناپذیری ببیند.

فصل های بهار و تابستان، مناسب ترین زمان برای بازدید از این جاذبه هستند.