امامزاده تاج الدین

بقعه امامزاده بر بالاى تپه ى مشرف بردره بسیارزیبا قرار دارد. بنا بر سکویى سنگچین و به شکل مستطیل به ابعاد4×7 متر ساخته اند. صندوق چوبى در مرکز بقعه است که کتیبه و نقوش گیاهى و هندسى پرکارى دارد. بر روى چهار ستون صندوق ضلع شمالى: «عمل ملا الصارغ استاد ناصر بن استاد رستم فریمى » در ضلع شرقى همین ستون:« تاریخ وفات سنه ثمان و ثمانمائه 808 ه.ق» آمده است. ضلع شمال و ضلع شرق، صلوات کبیر و بر روى بدنه جنوبى صندوق مرقد آمده: « مرتضى الاعظم و مفخر الفقراء سید ناصر و سید تاج الدین طاب سراهم». طبق این کتیبه دو تن در این بقعه مدفون میباشد. یکى سید ناصر که ظاهرا در سال 808 هجری قمری وفات یافته و دیگرى سید ناج الدین که در سال 848 هجری قمری بدرود حیات گفته است.

بقعه این امامزاده مربوط به سدهٔ ۹ هجری قمری (دوره صفویه) است.

این اثر در تاریخ ۱ مهر ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۱۰۲۸۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پوشش سقف و سرسازى آن پلور و سقف حلبى است. فرورفتگى هایى با ابعاد5/1×5/2 متر در روبروى هم در سمتهاى شرق و غرب ساخته شده است و طاقچه اى در گوشه سمت جنوب شرقى بنا به ابعاد یک متر در پنجاه سانتى متر به پیش آمده که محل روشن نمودن شمع و چراغ است. دو نورگیر در قسمتهاى شمال و شرق قرار دارد که هر دو با تزئین کره چینى میباشد.

سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری - وبلاگهای روستای دودانگه