مشخصات آبشار لندی اردل
نزدیک ترین بخش به آبشار لندی اردل بخش ناغان، شهر سرخون و دهستان، دوپلان است. شایان ذکر است در نزدیکی روستای اردل و در طی مسیر 2 آبشار دیگر هم قابل مشاهده است.
پیشنهاد ویژه آبشار لندی اردل
چند توصیه برا کسانی که میخوان برن این آبشار را ببینن:
1- حتما و حتما با کسی که مسیر را خوب بلده برید. بدون راهنما خیلی بعیده راه را بتونید پیدا کنید مخصوصا اگر قصد دارید پایین آبشار هم برید. به دلیل قرار داشتن آبشار در دل یک دره حتی جی پی اس هم درست مسیر را نشون نمیده.
2- بعضی فرودها را میشه با ابزار انجام داد اما همه جاها امکان کارگاه زدن نیست. حتما تمام افرادی که میبرید باتجربه باشن و بدون ترس از ارتفاع
3- فصل مناسب دیدن آبشار فروردین و اردیبهشته اما در این 2 فصل بارندگی ریاده و همین باعث میشه مسیر لغزنده و خطرناک تر بشه
4- ظاهرا در فصول کم آب یک مسیر دسترسی ایمن تر برای رسیدن به انتهای آبشار وجود داره اما گرمای هوا در این فصول آزاردهنده است
شرایط استفاده آبشار لندی اردل
جاده دسترسی به آبشار علاوه بر مسیر طولانی و کوهستانی، دارای پیاده روی نسبتا طولانی (حدود 10 کیلومتر از روستا) با شیب های تند و نفس گیر اما در عین حال زیبا با مناظر کم نظیر است. در طول مسیر چادرهای عشایر بختیاری قابل رویت است. برای دسترسی به آبشار از ناغان به سمت دوپلان مسیر را در پیش بگیرید. پس از عبور از گندمکار و گلشور،پس از طی 11 کیلومتر به دو راهی شلیل خواهید رسید که مسیر را به سمت جاده فرعی تغییر دهید. بعد از طی 20 کیلومتر جاده پرپیچ و خم کوهستانی با آسفالت سرد و گذر از روستاهای شلیل و دورک قنبری به روستای گوزلک میرسید. از این روستا تا روستای لندی جاده خاکی، پرشیب و در موازات رودخانه بازفت ادامه دارد. انتهای این مسیر روستای لندی است. بیشتر طول مسیر در جهت فرود به سمت دره پیموده می شود. بعد از رسیدن به روستای لندی مسیر تا آبشار اصلی لندی در حدود 3 ساعت پیاده روی با شیب های تند است. پیشنهاد میگردد برای دسترسی به آبشار از راهنمای محلی استفاده نمایید.
سایر اطلاعات آبشار لندی اردل
در اولین گام یه فرود (دست به سنگ) حدود 2 متری باید انجام بدید که به دلیل قرار داشتن در حاشیه پرتگاه کار فوق العاده خطرناکی محسوب میشه. در طول 80 متر فرود (ارتفاع تقریبی) در حاشیه آبشار تا رسیدن به تقاطع آب آبشار لندی و رود بازفت بارها این صحنه تکرار میشه و ناچارن باید از نقاط خطرناک و پرتگاه هایی که به زحمت به اندازه قرار دادن یک پا جا دارن گذشت تا به حاشیه رود رسید.
اما وقتی به انتهای مسیر میرسی و عظمت آبشار را میبینی تازه میفهمی چرا باید اینقدر سختی میکشیدی. لندی آبشاریه که نه تنها اجازه نمیده ازش عکس بگیری بلکه حتی اجازه نمیده درست ببینیش. اطرافش را هاله ای از قطرات ریز آب طوری گرفته که نه میشه دیدش و نه میشه ازش عکس گرفت. هر بار که دوربین را به سمت آبشار نشونه میگیری به ثانیه نرسیده تمام لنز پوشیده از آب میشه و جز یه عکس محو چیزی نصیب عکاس نمیشه.
