پارک ملی دریاچه ارومیه

پارک ملی دریاچه ارومیه در شمال غرب ایران، مابین دو استان آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی و در ۱۸ کیلومتری شهر ارومیه واقع شده است.

بر اساس پیش‌بینی‌ها اگر شرایط دریاچه ارومیه با همان وضعیت سال‌های ۹۲ و ۹۳ ادامه پیدا می‌کرد تالاب‌ها تا سال ۱۳۹۹ به‌طور کامل خشک می‌شدند؛ اما با ایجاد ستاد احیای دریاچه ارومیه در فاز اول از روند خشک شدن دریاچه جلوگیری و در فاز دوم افزایش تراز آب دریاچه پیگیری شد. با این اقدامات تراز آب دریاچه ۱۳۰ سانتی‌متر افزایش یافت. 

یکی از معضلات زیست محیطی منطقه پل شهید کلانتری است. این سازه یکی از خاص‌ترین زیستگاه‌های طبیعی کشور را دو تکه کرده است.

حدود ۱۲ سال از روزهای افول تدریجی دریاچه ارومیه می‌گذرد. کاهش باران، خشک‌سالی و عوامل انسانی متعدد از جمله دلایل نابودی این دریاچه منحصربه‌فرد بودند. 

دریاچه ارومیه و جزایر آن به‌جز جزیره اسلامی در سال ۱۳۴۶ به‌عنوان منطقه محافظت شده ارومیه اعلام شدند و پس از آن در سال ۱۳۵۴ همان محدوده به‌علاوه ۶۰ متر حریم دریاچه با وسعت ۵۴۰۸۸۵ هکتار به‌دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد، شرایط خاص و حساس اقلیمی و نیاز به حفاظت ویژه به پارک ملی دریاچه ارومیه ارتقا یافت. این پارک در فهرست تالاب‌های بین‌الملی سایت رامسر به ثبت رسیده است. 

سازمان یونسکو پارک ملی دریاچه ارومیه را در فهرست ۱۰ پارک بین‌المللی کره زمین قرار داده است. 

بهترين زمان براي بازديد از اين جاذبه فصل بهار و تابستان مي باشد.

پارک ملی دریاچه ارومیه با وجود ۱۰۲ جزیره کوچک و بزرگ، پناهگاه ۳۱۳ گونه جانوری است که شامل پستاندار، پرنده، خزنده، دوزیست می‌شوند. حیات وحش این منطقه سیستم اکولوژیکی منحصربه‌فردی دارد که در هیچ نقطه‌ای از کشور وجود ندارد. از ۵۹ گونه پستاندار شناسایی شده در آذربایجان غربی، ۲۳ گونه در پارک ملی دریاچه ارومیه زندگی می‌کنند. قوچ، میش ارمنی و گوزن زرد ایرانی در محدوده جزایر و پستاندارانی چون گرگ، شغال و روباه پیرامون پارک ملی زیست می‌کنند.

چشمه‌های متعدد آب شیرین در جزایر کبودان، اشک و اسپیر، آب مورد نیاز وحوش، محیط‌بانان و سایر مراجعه کننده‌ها را تامین می‌کنند. «دامداما» پرآب‌ترین چشمه کبودان است که با آبدهی متوسط سه تا چهار هزار لیتر در شبانه روز بخش زیادی از این نیاز آبی را فراهم می‌کند. آرزو تنها جزیره بزرگی است که چشمه آب شیرین ندارد و آب بارندگی در شکاف سنگ‌ها ذخیره می‌شود و به مصرف وحوش می‌رسد.