نمایشگاه سی آه سیاه

نمایشگاه انفرادی عکس لوا جمالی در گالری آرته برگزار می شود.

16 تا 20

از آن زمان که يادم مي آيد يعني از زمان هاي دورِ دوره ي نوجواني سوال داشته ام و درگير بوده ام . هر چه گشتم و هر چه مبارزه کردم نيافتم او را . هم بود ، هم نبود . نه آن جا بود که بايد مي بود و نه آن جا نبود که نمي بايست بود . نشاني اش را از هر که پرسيدم هيچ کس راه خانه اش را نمي دانست و والدينش را نمي شناخت . بعدها دانستم که خود او نيز نمي شناسد پدر و مادرش را . گاه بر دار بود و گاه در گورستان ، سمفوني مرگ مي خواند . گاه در گيشه ها و در دست سوداگران او را چوب حراج مي زنند و گاه همچو کار ، جيبش خالي بود . گاه دزدانه خود را لابلاي کتاب ها پنهان مي نمود و گه در ميان خط خطي هاي بچه گانه هاي نقاشي، خيره در چشمان مي نگريست . بود اما نبود ! احساس داشت اما مرده بود ! مي گفت اما نمي گفت ! و من در ميانِ بود و نبود چنان او را گم مي ديدم که گاه حسرت از برايش آه مي کشيد ! پس دست از پا درازتر از سفرِ خيال آفرينِ زندگي سوز بازگشتم و براي آنکه نزد ديگران بازخواست نشوم از بي ثمر ماندن عمر و تلف شدن وقت ، چهره او را در حالات مختلف به تصوير آوردم و گونه هاي مختلف زيستش را در تابلوهاي جداگانه قرار دادم و چنان نمودم که گويي با او آشنايي ديرين دارم . او را مي شناسيد . هنر را مي گويم . شما آيا جز انديشه هاي جاري شده بر تابلو هاي خيالي نشاني ديگري از او داريد ؟ و اين دم بود که شنيدم مي گفت : از آن زمان که جوهر قلم ها را مي خشکانند، خون ها زود لخته نمي شوند . پس به راه افتادم و ديدم که هنوز اميد نفس مي کشد . امان از خيال پردازي هاي رويا گونه و ويرانگرِ کودکانه ي کودکانِ بيش فعال بي کنترل . لوا جمالي