منطقه حفاظت شده تنگ سولک

منطقه حفاظت شده تنگ سولک با مساحت 2325 هکتار در سال 1378 حفاظت شده اعلام شد دامنه ارتفاعی 900 تا 2200 متر ، دما و بارندگی متوسط سالیانه 17 درجه سانتی گراد و 550 میلیمتر ، منطقه دارای اقلیم مرطوب معتدل نموده اند منطقه از پوشش گیاهی خوبی برخوردار است. منطقه حفاظت شده تنگ سولک با فاصله 40 کيلومتري شمال شهرستان بهبهان از توابع شهرستان بهمئي در حوزه استحفاظي استان کهگيلويه و بويراحمد قرار دارد .

اين منطقه زيبا که شامل تنگ سولک و نيمي از تنگه ماغر را تحت عنوان حفاظت شده سولک در بر مي گيرد . علاوه بر آثار قديمي و سنگ نوشته هاي باستاني موجود از دوران اشکاني داراي طبيعتي بديع و استثنايي و چشمه زار و جنگلهاي آن غالبا بلوط و درختان زيباي زربين و از تيپي کوهستاني و صخره اي برخوردار است . اهميت اصلي آن وجود درختان نادر وکمياب زربين بوده که اخيرا از طرف مديريت منابع طبيعي استان عرصه هايي از آن زربين کاري شده است و چندين بنه و آبادي فصلي کوچک بنام آبدولي ، سينه سولک ، چال انجير ، زيرچک( زيرکمر) در اين منطقه موجود است .

مختصر باغات موجود انار و ... از اين چشمه مشروب و قسمت اعظم آن در قالب خط لوله آب آشاميدني روستاهاي بخش ليکک استفاده مي شود . در حال حاضر آماري قريب به 30 الي 50 هزار اصله از درختان کهنسال و نهال هاي دست کاشت زربين شمال و غرب تنگ سولک را پوشش که اين منظره بسيار بديع چشم هر بيننده اي را خيره مي گردانند. جالب تر از آن وجود حيات وحش بسيار غني از جمله ، کل و بز و پرندگاني چون کبک ، تيهو ، کبوتر جنگلي و چاهي و انواعي از کلاغها در اين منطقه بصورت مشهود موجود است .

بايد اذعان نمود اين محدوده 2000 هکتاري شرايط بسيار حائز اهميتي به عنوان آثار طبيعي ملي را دارا مي باشد و تنها جاده خاکي ماشين رو بطول تقريبي 4 الي 5/5 کيلومتر تا محل روستاي آبدولي در قلب تنگ سولک ادامه دارد . از طرفي منطقه مذکور از نقطه نظر پوشش گياهي داراي گياهان دارويي و خوراکي وزينتي حائز اهميتي از قبيل بن سرخ ، حلپه، تره ، کارده ، آب اندول ، بومادران ، پشموک ، کنگر ، گل لاله سرنگون ، آويشن و ... جنگلهاي پرپشتي از بلوط و ساير گونه هاي متفاوت اين محدوده را در گرفته است .