قلعه لمبسر

این قلعه که در بخش الموت غربی واقع شده، مهمترین مقر برای دفاع از الموت در برابر هجوم از سوی غرب بود. از نکات شگفت آور در مورد این قلعه، سازوکار حیرت انگیز جمع آوری و ذخیره آب باران، سیستم آبرسانی و همچنین مخازن غلات در جنوب و جنوب شرقی آن است که سبب می شد علی‌رغم محاصره بلند مدت ساکنان آن به حیات ادامه دهند.

متأسفانه پیرامون سال ساخت این بنا در اسناد تاریخی یادی به میان نیامده است، اما نوع ساخت و مصالح بکار رفته در آن نشانگر این است که از استحکامات دوره ساسانی و قرون اولیه اسلامی است. این قلعه به واسطه موقعیت و اهمیت خاص خود در دوره تسلط اسماعیلیه شهرت بسیار یافت و پس از قلعه الموات واقع در روستای گازرخان، از مهمترین دژهای اسماعیلیه بشمار می رفته است.

از استحکامات شمالی قلعه که تنها راه نفوذ و دسترسی به آن بوده، اثری به جای نمانده است . اما با توجه به آثار باقی‌مانده، این بخش مسلماً دارای دروازه و برج و باروهای عظیم بوده است. برای ساخت استحکامات این قلعه از مصالح سنگ با ملات ساروج یک پارچه استفاده شده است. وسعت کم نظیر قلعه لمبسر اجازه مختصر کشت به اهالی آن می داده تا در مواقع محاصره خودکفا باشند. دره‌های عمیق نینه رود و لمه دسترسی به آن را از شرق و غرب غیرممکن ساخته‌اند و تنها از دو دروازه شمالی و جنوبی می‌توان به دژ وارد شد. شیب کوه که از شمال به جنوب کشیده شده و اختلاف دو سطح آن به ۱۵۰ متر می‌رسد حدود ۴۸۰ متر طول دارد و پهنای قلعه بیش از ۱۹۰ متر است، این موارد شرایط استثنایی برای دژ به وجود آورده که موجب تسخیر ناپذیر خواندن این قلعه شده است.

دیواره های عظیم دولایه با ارتفاعی افزون بر ۱۰ متر از سنگهای بسیار بزرگ، که اکنون تنها بقایای ناچیزی از آن باقی‌مانده است، وظیفه محافظت از قلعه در برابر هجمه دشمنان بود. ساختمان اصلی در بخش شمالی دژ با دیوارهایی به قطر ۱۲۰ سانتی متر از سنگ تراشیده، جایگاه اصلی کیا بزرگ امید فرمانروای قلعه بوده است.

مسیر جاده قلعه لمبسر بعد از عبور از روستاهای با جاذبه گردشگری الموت بخش رودبار شهرستان، در 55 کیلومتری شمال قزوین واقع شده است.

قلعه لمبسر به واسطه موقعیت و اهمیت خاص خود در دوره تسلط اسماعیلیه شهرت پیدا کرده و پس از قلعه الموت مهمترین قلعه بشمارمی رفته است. غیر از بناهایی که شرح داده شد، اتاق‌های دیگری دارای طاق‌های ضربی در داخل باروی قلعه دیده می‌شود که نیمی از آن‌ها هنوز در زیر سنگ و خاک قرار دارد.