امامزاده اسحاق بن موسی بن جعفر (ع)

بنای امامزاده اسحاق بن موسی بن جعفر، با طرحی ۱۲ ضلعی و مقطع داخلی چهارگوش منظم به ابعاد ۷۴۰ در ۷۲۵ سانتی متر ساخته شده است. این بنا از نظر نقشه شبیه آرامگاه خواجه اتابک کرمان مربوط به سده 6 قمری و برج مهماندوست دامغان است.

این امامزاده از بناهای دوره سلجوقی بوده و با توجه به تاریخ حک شده بر صندوق چوبی مرقد امامزاده، احتمالاً در ۵۲۵ هجری قمری ساخته شده باشد.

بنابر اسناد موجود در مرکز میراث فرهنگی استان مازندران، تمهیدات حفاظتی چون مرمت در قدیمی امامزاده، محوطه سازی بنا و تعویض آجرهای فرسوده داخل آن در طی سالهای ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۸شمسی انجام گرفته است.

مصالح بنا از آجر است و لبه‌های هر ضلع بنا از ارتفاع ۵۰ سانتی متری کف موجود بر جداره دیوار شروع شده، تا زیر سقف ادامه می‌یابد. کل بنا دارای ۳ ورودی است. در بخش داخلی بنا ضریحی فلزی مشبک به طول ۳۲۶ و عرض ۲۳۰ و ارتفاع ۲۸۰ سانتی متر قرار دارد که محافظ صندوق چوبی مرقد است. ضریح فلزی دارای کتیبه هایی از آیاتی از سوره‌های ۹۱ و ۹۳ قرآن مجید در ۴ جانب خود و نیز اشعاری در وصف امامزاده است. مرقد در وسط محوطه درونی بنا کار گرفته از گچ است و بر روی ۴ بدنه آن آیاتی از قرآن مجید به خط کوفی ممتاز باقی مانده است. در ضلع جنوب غربی بنا محرابی با گچ بری بسیار زیبا و پرکار وجود دارد که به صورت گود و برجسته و بدون استفاده از رنگ در تزیینات، کار شده است. تزیینات این در به شیوه کنده کاری و نقوش گل و برگ و طرح ترنجی در وسط است. بر چهارچوبه این در کتیبه‌ای کنده کاری شده است. به نوشته کتیبه موجود، این در به فرمان امیر بهادر فرزند امیر جلال الدین بایزید و توسط فردی به نام حاجی محمد در تاریخ ۸۵۷ هجری قمری ساخته شده و وقف بنای معروف به مشهدنور شده است.