مشخصات منطقه بیابانی ام الدبس
منطقه بیابانی ام الدبس، از جاذبه های استان خوزستان است که حد فاصل مزارع کشاورزی شمال رودخانه کرخه، بستان و جنوب کوه های میشداغ قرار دارد و از شرق به تپه ماهورهای چزابه در نزیکی مرز عراق منتهی می شود. همچنین، فاصله زمینی جنوبی ترین نقطه منطقه تا شهر بستان، تقریباً 5 کیلومتر و تا شهر سوسنگرد 40 کیلومتر است.
زمان مناسب بازدید منطقه بیابانی ام الدبس
با توجه به وضعیت آب و هوایی استان خوزستان، فصل های خنک سال، زمان مناسبتری برای بازدید از جاذبه های این استان هستند.
تاریخچه منطقه بیابانی ام الدبس
در رابطه با تاریخچه این جاذبه طبیعی، باید گفت که روزگاري مسير حركت رزمندگاني بوده كه براي دفاع از مرزهاي ايران با انواع ادوات نظامي از جان خود گذشتند و از میهن دفاع می کردند.
طرح تثبیت شن های روان از سال 64 در این بیابان آغاز شد و 25000 هکتار از این وسعت 000/105 هکتاري، به وسیله طرح های تثبیت شن های روان اداره منابع طبیعی دشت آزادگان، مالچ پاشی، درختکاری و تثبیت شد.
ویژگیها منطقه بیابانی ام الدبس
پوشش گياهي و درختي منطقه بیابانی ام الدبس باعث ايجاد جذابيت هاي دیداری منطقه شده و تا قبل از تثبيت شن هاي روان، اينجا پر از تپه هاي رملي بود كه با اجرای طرح های تثبیت شنهای روان، پوشش گیاهی قابل توجهی پيدا كرد و درختان و درختچه های مقاومی مانند کهور، استبرق، پانی کوم، آکاسیا ویکتوریا، گزشاهی، پنی زی توم و اسکنبیل سر از خاک بيرون زد.
جامعه گیاهی رملیک، عمده پوشش گیاهی درختچه ای منطقه دشتی و دامنه ها و درختچه های قیچ، پوشش گیاهی عمده ارتفاعات میش داغ را شامل می شود و در بین آن ها بوته های گون نیز دیده می شود.
جامعه گیاهی نی نیز به صورت پراکنده در کنار آبگیرها و چشمه های منطقه دیده می شوند. از جمله گیاهان منطقه می توان به اسکنبیل، حنظل، کهورک، کهور پاکستانی، استبرق، خارشتر، علف مار، بهمن، کنار، گز، کاروان کش و رملیک اشاره کرد.
سیمای عمومی منطقه بیابانی ام الدبس
هنگام بازدید از منطقه ام الدبس با عبور از تپه هاي سراسر رملي آنجا، رطوبت نهفته در زير آن ها را حس خواهید کرد و با گذر از جاده میانی جنگل های ام الدبس، به رشته تپه هایی می رسید که به میشداغ معروف هستند. از تپه که بالا بروید در پشت سر خود منطقه پوشیده از تپه های رملی و هزاران درخت متراکم از دور دست خودنمایی می کند. با عبور از ارتفاعات میشداغ دشتی که بخش از آن باقی مانده جنگل های ام الدبس است با روستایی به همین نام رو به رو خواهید شد.
در سمت راست مسیر، در ادامه جاده خاکی و به سمت شرق مزارع، شاهد عشاير ام الدبس، سیاه چادر و خانه های گلی آن ها خواهید بود.